Facilitators for the future - Facilitating transformation in Multicultural Societies, Gandża, 5-12.04.2012

YEU developing YOU!Training course Facilitators for the future - Facilitating transformation in Multicultural Societies W dniach 5-12 kwietnia 2012 w azerbejdżańskim mieście Gandża (Gəncə) w ramach YEU developing YOU odbyły się dwa szkolenia – Mainstreaming Gender Issues oraz Facilitators for Future. W tym drugim miałam okazję uczestniczyć. Do głównych celów treningu należało podniesienie wiedzy i kwalifikacji potrzebnych w pracy w wielokulturowym środowisku, ze szczególnym uwzględnieniem grup migrantów i osób ubiegających się o azyl, a także zwiększenie świadomości i umiejętności, pozwalających na przeciwdziałanie dyskryminacji, rasizmowi i wykluczeniom społecznym. Pochodzący z czternastu różnych krajów uczestnicy dzielili się między sobą problemami, doświadczeniami oraz dobrymi praktykami, umożliwiającymi integrację wszystkich grup etnicznych w ich lokalnych społecznościach. Szczególna uwaga skupiona została na działalności organizacji pozarządowych oraz ich roli w promocji dialogu międzykulturowego . Jako że szkolenie poświęcone było pracy facylitatora, każda sesja uświadamiała uczestnikom cele, trudności, zadania i wyzwania, jakie każdy może napotkać w swojej pracy. Ciekawie ułożony plan treningu pozwolił na zapoznanie się z różnymi metodami pracy, przydatnymi narzędziami, sposobami organizowania przestrzeni, zarządzania czasem oraz sztuką skutecznej komunikacji. Początkowa część szkolenia poświęcona była na wzajemne poznanie się uczestników oraz team building. Szybko okazało się, że każdy z nas ma podobne oczekiwania, ciekawe doświadczenia i chętny jest do współpracy z innymi, dzielenia się oraz zdobywania nowej wiedzy i umiejętności. Od samego początku wewnątrz grupy wytworzyła się pozytywna energia, która towarzyszyła nam aż do ostatniego dnia. Trening składał się z kilku bloków tematycznych. Jedną z ciekawszych sesji była na pewno analiza lokalnej społeczności każdego z uczestników, pod kątem sytuacji mniejszości i grup etnicznych oraz kulturowych, ich integracji i problemów, a także działań, jakie podejmowane są na ich rzecz przez różne instytucje, ze szczególnym uwzględnieniem organizacji pozarządowych. Duże zainteresowanie wzbudziła też dyskusja na temat różnych typów uczenia – edukacji formalnej, nieformalnej i informalnej oraz ich znaczenia w każdym z krajów. W jej efekcie wszyscy zgodzili się, że każda z form uczenia jest istotna i rozwija człowieka w inny sposób, obecnie należy jednak szczególnie podkreślać rolę edukacji nieformalnej, która często jest niedoceniania, a która nie tylko pozwala na wszechstronny rozwój każdego człowieka, ale może być niezastąpiona przy rozwiązywaniu problemów społecznych, zwłaszcza w wielokulturowych środowiskach. Warto wspomnieć również o sesji poświęconej Teatrowi Obrazu (Image Theatre), będącego jedną z form Teatru Uciśnionych (Theatre of the Oppressed), rozwijanego przez Augusto Boal’a.Poprzez tworzenie z siebie oraz z innych osób rzeźb wyrażających określone emocje, stany lub pojęcia abstrakcyjne, odkrywaliśmy potęgę języka ciała oraz własne uczucia wobec konkretnych sytuacji. Podczas kolejnych ćwiczeń każdy mógł postawić się w dwóch skrajnych sytuacjach – osoby, która jest liderem i ma władzę umożliwiającą na kierowanie innymi, a także osoby pozostającej pod całkowitą kontrolą. Zostaliśmy sprowokowani nie tylko do zastanowienia się, jak czujemy się w każdej z tych ról, ale także do przełożenia tych uczuć na realną sytuację w naszym otoczeniu. Najwięcej emocji wzbudziła jednak sesja, która miała miejsce w przedostatni dzień szkolenia – The Transformers of Society, w czasie której przeprowadziliśmy trzy symulacje, pozwalające zmierzyć się z różnymi sytuacjami, jakie możemy napotkać w naszych środowiskach. Pierwsza z nich była próbą przeprowadzenia warsztatów dla lokalnej młodzieży, wśród której pojawiają się rasistowskie poglądy, dyskryminujące imigrantów zamieszkujących tę samą okolicę. Druga symulacja to zajęcia przeprowadzone dla grupy młodzieży, w których uczestniczą także młodzi imigranci, niekoniecznie znający język  i lokalną kulturę. Trzecia z kolei symulacja pozwoliła na sprawdzenie się podczas pracy z odizolowaną grupą imigrantów, która nie ma kontaktów ze społecznością, pośród której żyje. Podczas każdej z symulacji mogliśmy postawić się w roli facylitatora albo też osoby pochodzącej z lokalnej społeczności, będącej ‘tutejszym’ lub ‘obcym’. Najróżniejsze emocje, przemyślenia i wrażenia, jakie wyzwoliła w nas ta sesja, przerodziły się w długą i niezwykle owocną dyskusję. Wnioski i doświadczenia na pewno na długo pozostaną w pamięci. Szkolenie w Azerbejdżanie było nie tylko okazją do zdobycia nowych umiejętności i poznania wielu ciekawych ludzi z różnych krajów, ale także do odkrycia cząstki tego niezwykłego kraju, zapoznania się z jego kulturą, tradycjami, muzyką, tańcami, kuchnią oraz otwartością mieszkańców. Wyjazd pełen był rozmaitych wrażeń i wydarzeń, które napełniły mnie pozytywną energią na długi czas. Ewa Mras